इतिश्री आयुष्याची !

जीवनाच्या क्षणभंगुरतेविषयी विचार करता,

येतसे मनी फक्त चिंता,

कुठले आप्त, कोण स्वकीय,

केवळ काही  क्षणांचा गुंता !

  प्रेमाने अधीर ते मन,

साता जन्माच्या आणा-भाका,

सरता वर्षे, भरता आयुष्य,

उरती फक्त नियतीच्या हाका !

मित्र परिवाराचा मोहक सहवास,

                                                                   निस्वार्थी मनाचे मानलेले ऋण,

                                                      सत्य अंती आयुष्याचे,

                                                         बाकी उरते केवळ शून्य !

सत्य असते म्हणे नेहमी नकारार्थी,

तरी आयुष्य नसावे फक्त पोटार्थी,

अंताच्या प्रवासा जमलेली गर्दी माझ्या,

नसावी केवळ स्वमग्न-स्वार्थी !